Muziek maken in tijden van corona, deel 3: Tim Knol

De coronacrisis treft iedereen. Muzikanten worden buitengewoon hard geraakt. Geen shows op festivals, minder reguliere concerten en een sector die de hand op de knip moet houden. Geen muziek maken is echter geen optie en waar een wil is, is een weg. In deze reeks vertellen muzikanten hoe ze hun beroep uitoefenen in tijden van corona. Deel 3: Tim Knol, componist, vocalist, gitarist, studio-eigenaar en organisator van De Wandelclub, waarmee hij wandeltochten organiseert en daarbij optreedt.

“De Wandelclub startte op 1 juni. Dat was het moment dat we, na de lockdown van maart, weer met dertig mensen bij elkaar mochten komen om samen te wandelen en te genieten van optredens in de buitenlucht. Inmiddels zitten we op 1400 betalende leden. Er wordt geloot om te bepalen wie deze keer mee mag wandelen. Zaterdag zouden er drie wandelingen zijn, maar die heb ik vanmorgen geannuleerd. Gisteravond hebben Rutte en De Jonge aangekondigd dat er niet meer dan vier mensen bij elkaar mogen zijn in de buitenlucht. Ondanks dat de wandelingen hartstikke veilig zijn en mensen zich netjes aan de regels houden, mag dat dus niet meer. Terwijl, kijk naar de situaties in de supermarkten, waar iedereen vlak langs elkaar loopt. Wellicht laat ik het toch door gaan, maar dan met vier mensen en kortere wandelingen. Dat is niet rendabel, maar dat hoeft ook niet altijd. Bovendien: ik ben toch vrij en liever iets dan niets.”

60 annuleringen
“Toen de coronamaatregelen half maart in gingen, wist ik al dat het jaar er anders uit zou gaan zien dan gepland. Ik zou een nieuwe plaat gaan maken en met de Blue Grass Boogiemen, waar ik vorig jaar een plaat mee heb gemaakt, een festival- en najaarstour doen. De optredens waren al geboekt, met vijftien festivalshows en tien optredens in de grotere poppodia. Daarnaast had ik een reeks soloconcerten staan. In totaal werden zestig optredens geannuleerd. Ik ben niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten en kijk liever naar welke mogelijkheden er wel zijn, maar in april wist ik niet wat ik moest doen met mijn leven. Ik zag het ook om mij heen; veel muzikanten hebben het zwaar en zitten depressief thuis of hebben een baan buiten de muziek genomen.”

Hypotheek
“Ik leefde toe naar 1 juni. Vanaf dat moment mochten we weer optreden, voor dertig mensen. Met de Blue Grass Boogiemen is optreden dan niet rendabel; we zijn met zijn vijven en een geluidstechnicus. Wil je tweehonderd euro per persoon overhouden aan een optreden, dan is je gage 1200 euro. Dat is nu, in deze coronatijd, aan de hoge kant, terwijl dat voorheen een lage gage was. De kaartprijs omhoog gooien wil ik niet. Anders kunnen alleen mensen die veel te besteden hebben er naar toe, en ik wil dat iedereen naar mijn concerten kan komen. Evengoed had ik financiële zorgen, want ik heb een hypotheek en vaste lasten voor mijn studio. Het is een geruststellende gedachte dat mijn vriendin een vaste baan heeft.”

Beroep
“Als muzikant wil ik mijn eigen broek ophouden. Het was een bewuste keuze om als beroep muzikant te worden en het niet meer als hobby te doen. Dan moet je ondernemend denken. Dat het lukt om ook in deze moeilijke tijden mijn brood te verdienen met muziek, is fijn. Ik besef dat ik een uitzondering ben en daar ben ik dankbaar voor. Als het nodig was geweest, had ik weer een normale baan genomen, bijvoorbeeld als vrachtwagenchauffeur. Het was echter niet nodig. Ik heb de TOZO-regeling van de overheid niet aangevraagd. Dan kan zo’n regeling beter gaan naar mensen die het echt nodig hebben, zoals sessiemuzikanten.”

Niet ziek
“Toen we op 1 juni weer mochten optreden voor dertig mensen, heb ik tegen mijn boeker gezegd dat hij elk optreden moest aannemen dat binnen kwam. Op 1 juni had ik direct twee optredens. Het was wennen, in een theater voor dertig mensen, waar er normaal honderdvijftig zitten. Het publiek is echter blij weer bij een concert te zijn en reageert heel leuk. Door drie keer op een avond te spelen voor dertig man kan ik alsnog een bescheiden inkomen krijgen. Ondertussen probeer ik niet ziek te worden, want dan kan ik twee weken niet werken. Naast optredens komen er via mijn website inkomsten binnen. Ik verkoop daar niet alleen kaartjes voor mijn aanstaande kerktournee, maar ook mijn albums, speciale releases en een download van een live-album, waarbij een deel naar mijn geluidsman gaat. Die is ook ZZP’er en zit werkloos thuis. Mijn boeker en de eigenaar van de ruimte waar mijn studio zit, helpen mij op hun beurt weer door geen commissie te rekenen en de huur vooruit te schuiven. Zo helpen we elkaar en proberen we in deze tijd te overleven.”